31 stycznia 2021 roku odbędzie się 29. Finał WOŚP. W tym roku hasło przewodnie zbiórki brzmi Finał z głową. Zebrane pieniądze zostaną przeznaczone na zakup sprzętu dla laryngologii, otolaryngologii i diagnostyki głowy.

Jak co roku nasza szkoła bierze udział w zbiórce. Zapraszamy w najbliższą niedzielę w okolice kościoła do przekazania datku wolontariuszom reprezentującym naszą szkołę. Wolontariusze będą stać przed i po mszach. Natomiast osoby przejeżdżające w innych godzinach zapraszamy do budynku szkoły, gdzie nasi uczniowie będą w międzyczasie zagrzewać się popijając ciepłą herbatę...

21 i 22 stycznia to szczególne dni w roku. W tych dniach Babcie i Dziadkowie obchodzą swoje święto. Dzieci ze starszego oddziału przedszkolnego w tym roku przygotowały dla swoich Dziadków przepiękne laurki z życzeniami. W wykonanie nich dzieci włożyły mnóstwo miłości.

Tekst i zdjęcia Renata Miniewska

Nowa galeria Zabawy na śniegu w starszym oddziale przedszkolnym została dodana do albumu fotograficznego

Zdjęcia Renata Miniewska

Zdjęcia i filmy: Wioletta Królak

Powrót do szkoły po przerwie zimowej nie należy do zadań najłatwiejszych...

Z pewnością nasz organizm zdążył się już nieco przyzwyczaić do późniejszego wstawania i świadomości braku nauki na dzień następny. Niestety, często bywa tak, że to co miłe i przyjemne przemija w zastraszająco szybkim tempie... Ferie dobiegły końca, a nam nie pozostaje nic innego, jak "spiąć się" i powrócić do szkolnej codzienności. Jak sobie z tym poradzić, jak najlepiej się do tego zabrać?

Oto kilka rad, które powinny pomóc w poradzeniu sobie ze stresem po przerwie w nauce powinniśmy odpowiednio zaplanować swój dzień. Ułożenie harmonogramu dnia i "trwanie" w nim sprawi, że unikniemy stresu związanego np. z zapomnieniem wykonania istotnego zadania. Będziemy spokojniejsi mając pewność, że wszystko mamy zapisane i nic nam nie "umknie".

Odrabianie prac domowych najlepiej jest rozłożyć w czasie, aby nie przytłaczać się nimi na jeden raz. Dzięki temu pozbędziemy się również obawy przed wykonywaniem zadań na tak zwaną - ostatnią chwilę, co często sprzyja braku precyzji i dokładności.

Podczas nauki dobrze jest robić sobie przerwy, nie mogą być one jednak zbyt długie, abyśmy nie odeszli całkowicie od myśli, że mamy jeszcze do wykonania jakieś zadania.

Nagromadzone emocje i stres najlepiej jest rozładować - można wybrać się na spacer, pobiegać. Aby "wyrzucić" z siebie stres, warto zająć się czymś, co zawsze poprawia nam humor, jak na przykład obejrzenie ulubionego filmu, rozmowa czy słuchanie muzyki. Pomocna tu może być również odpowiednia dieta - wydawać by się mogło, że wbrew pozorom nie ma to aż takiego znaczenia, a jednak okazuje się, że niezdrowe potrawy również mogą być istotnym czynnikiem wpływającym na stres.

Sen także jest bardzo ważny, ponieważ jego brak sprawia, że stajemy się rozdrażnieni, nie mamy ochoty na nic i brakuje nam motywacji do wykonywania czegokolwiek. Dobrze jest również dokonywać obserwacji, jakie sytuacje tak naprawdę wywołują u nas stres. Najlepiej jest wtedy ograniczyć te sytuacje lub w odpowiedni sposób zapobiec im.

Przede wszystkim - pozytywne myślenie. Jest to bardzo pomocne "zachowanie". Co więcej, gdy mamy w sobie pozytywną energię i - emanujemy nią wokół, jesteśmy w stanie "zarazić" tym innych! 
Trzeba więc wierzyć w to, że jesteśmy w stanie osiągnąć wiele, musimy tylko tę świadomość zyskać. To naprawdę pomaga!

Złote rady:

1. Zacznij od poranka
Wiele osób powtarza, że jaki poranek, taki cały dzień. Organizm potrzebuje ok. 8 godzin snu, więc zapomnij o wstaniu o 10:00. Wstań, przebudź się wietrząc pokój i wykonując poranną gimnastykę. Zjedz zdrowe śniadanie, które powinno składać się z produktów zawierających białko i węglowodany. Dobrym rozwiązaniem jest kanapka, jogurt, płatki musli z mlekiem.

2. Organizacja
Rano lub poprzedniego dnia wieczorem zaplanuj sobie co masz zrobić. Przydatne będą tu, np. kolorowe karteczki samoprzylepne lub kalendarz. 
 

3. Odśwież pokój
Doprowadź swój pokój do ładu. Często jest tak, że na biurku w wolne dni wala się tysiące niepotrzebnych rzeczy. 

4. Nauka 

Dobrze jest przejrzeć zeszyty, zapoznać się z ostatnimi tematami lekcji. Kontroluj czas nauki, powinieneś uczyć się ok. 30 minut, a następnie robić 5-10 minutową przerwę. Pamiętaj, aby w między czasie ograniczyć telefon czy komputer. Zrelaksuj się,wyjdź na krótki spacer.
Ważne jest, aby pod ręką mieć szklankę wody mineralnej, która odświeży nasz mózg i organizm.
 

5. Ważny wieczór
Pamiętaj, aby wszystkich rzeczy które miałeś/aś wykonać tego dnia nie zostawiać na wieczór. Wieczorem przede wszystkim zrelaksuj się, przygotowując, np. gorącą kąpiel. Innym pomysłem, jest po prostu przeczytanie książki, albo obejrzenie filmu. Ważne jest, aby to wieczorem, a nie rano naszykować rzeczy do szkoły . Pójdź spać dość wcześnie, tak, abyś spał/a ok. 8 godzin.

Tekst: pedagog szkolny Anna Różycka

Najlepsze, co możemy zrobić dla siebie i innych, to spędzić czas Świąt w rodzinnej atmosferze, umocnić łączące nas więzi – aby nasze dzieci w rodzinnym gronie czuły się bezpiecznie i swobodnie. W dobrym przeżyciu Bożego Narodzenia pomaga świadome pielęgnowanie tradycyjnych zwyczajów i rytuałów świątecznych. To wyjątkowy czas, zatem i przygotowania powinny być wyjątkowe. Najlepsze, co możemy zrobić dla siebie i innych, to spędzić ten czas w rodzinnej atmosferze, umocnić łączące nas więzi .

Wigilia

Dzień wigilijny bogaty jest w zwyczaje i przesądy, które, jak wierzono, posiadały magiczną moc. Zazwyczaj znajdują one swój rodowód w lokalnych, przedchrześcijańskich wierzeniach. Termin „wigilia” pochodzi od łac. „vigilia” i znaczy „czuwanie, nocne czuwanie”. czasownik „vigilo, vigilare” znaczy tyle, co „nie spać, spędzać noc na czuwaniu, być przezornym i ostrożnym, troskliwym, pilnować”.

Ludowy, przedchrześcijański rodowód wielu zwyczajów sprawia, że w sposobach obchodzenia Bożego Narodzenia mieszają się symbole religijne i pogańskie przesądy. Zarówno jedne, jak i drugie nadają tym Świętom szczególnego kolorytu i znaczenia, zaś wspólnie tworzą wyjątkową tradycję. Świadomość tego podwójnego pochodzenia polskich zwyczajów świątecznych pozwala lepiej zrozumieć ich symbolikę i znaczenie.

W ten dzień dokładamy szczególnych starań, aby okazywać sobie wzajemnie życzliwość, ufając, że pomoże nam to w podobnej atmosferze przetrwać kolejny rok. Przetrwał też przesąd, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie młody chłopiec, przyniesie to szczęśliwy rok. W mniejszym stopniu Polacy pielęgnują tradycję umieszczania w jednym uszku w barszczu grosika – ten, kto na niego trafił, miał zapewnione szczęście i bogactwo w nadchodzącym roku. Niektórzy z nas przechowują w portfelu łuski z wigilijnego karpia, które mają przynieść pomyślność.

Symbole i zwyczaje bożonarodzeniowe

• Sianko pod obrusem –Jak nakazuje tradycja, siano należy położyć pod obrusem. Symbolizuje to narodzenie Jezusa w ubóstwie
• Pierwsza gwiazdka – tradycyjnie wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej, oznaczającej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie..
• Wspólna modlitwa – kolację wigilijną, w polskiej tradycji postną, rozpoczyna modlitwa i czytanie fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza lub Łukasza, dotyczącego narodzin Jezusa.
• Opłatek – przełamanie opłatka ze wszystkimi uczestnikami wieczerzy wigilijnej jest jej centralnym punktem. Gest ten symbolizuje wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i chęć dzielenia się z bliskimi owocami swojej codziennej pracy. Dzielenie się opłatkiem ma w zamyśle zbliżać i łączyć ludzi. Dawniej opłatki były wypiekane na plebaniach, w klasztorach, i roznoszone po domach. Opłatek jest pozostałością, śladem chleba ofiarnego, który składano na ołtarzu w czasie przygotowania darów eucharystycznych.
• Dodatkowe nakrycie – na stole gospodyni ustawia dodatkowe nakrycie, jedno więcej niż jest uczestników wieczerzy. Jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa. To także wyraz pamięci o naszych bliskich, którzy są nieobecni. Puste nakrycie wyraża także pamięć o członku rodziny, który zmarł.
• Świeca wigilijna – ten zwyczaj narodził się w Holandii. W wieczór wigilijny przed wejściem do każdego domu ustawiano płonący lampion, często bogato zdobiony, czasem zamiast niego ustawiano zwykłą świecę. Światło miało być znakiem zaproszenia do rodziny Marii i Józefa, aby Jezus narodził się w każdym domu. Oświecało więc drogę i zapraszało.
• Szopka – zwyczaj ustawiania z figurek sceny Bożego Narodzenia zwanej „szopką”, lub chociaż samego żłobka z sianem i leżącą w nim figurką Dzieciątka, sięga XIII. wieku. Pozwala wyobrazić sobie miejsce narodzenia Jezusa.
• Świeca bożonarodzeniowa – jest najbardziej wymownym symbolem przychodzącego do nas Jezusa, a zarazem znakiem świadectwa wiary chrześcijańskiej wobec dzieci, rodziców, krewnych, przyjaciół i wszystkich odwiedzających dom. Wiele rodzin przygotowuje na Święta świecę urodzinową w kolorze białym, złotym lub czerwonym, udekorowaną religijnymi symbolami bożonarodzeniowymi. Świeca jest symbolem Chrystusa jako Światłości świata.
• Potrawy – w zależności od regionu i tradycji rodzinnych, zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Spróbowanie każdej ma zapewnić szczęście przez cały rok. Najpopularniejsze polskie potrawy to czerwony barszczyk z uszkami, zupa grzybowa, karp (ryba) pod różnymi postaciami, kutia, pierogi z kapustą i grzybami, kulebiak, kompot z suszonych owoców.
• Choinka – jako „drzewo życia” jest symbolem chrześcijańskim – ubiera się ją w dniu, w którym wspominamy naszych pierwszych rodziców: Adama i Ewę. Przypomina ona ludziom naukę o upadku i odkupieniu rodzaju ludzkiego – Bóg przywraca człowiekowi drogę do drzewa życia, którą utracił, czyli dar nieśmiertelności. Natomiast składanie prezentów (darów) pod choinką, jest naśladowaniem dobroci.
• Wspólne kolędowanie – radosne śpiewy, w które zaangażowani są wszyscy uczestnicy wieczerzy wigilijnej. Tradycja już niestety coraz rzadziej praktykowana, a szkoda.

Spokojnych, rodzinnych Świąt

 życzy Pedagog

Kochani,

Po raz kolejny stanęliśmy w sytuacji, gdy musimy pozostawać w domu, w izolacji. Musimy ograniczać swoje kontakty z rówieśnikami, z bliskimi. Wszystkim nam jest ciężko. Podczas rozmów z Wami na lekcjach online, na zajęciach wychowawczych zgłaszacie, że chcielibyście spotykać się z ludźmi, że jest Wam źle, że brakuje Wam kolegów i koleżanek ze szkoły. Jak wynika z doniesień medialnych, rozmów z najmłodszymi, a także profilu spraw, z którym zwracają się do Rzecznika Praw Dziecka dzieci oraz dorośli, młodzi ludzie każdego dnia borykają się z problemami przemocy rówieśniczej i domowej, nadużyciami ze strony dorosłych, depresją, hejtem – również w cyberprzestrzeni, niesprawiedliwym traktowaniem, brakiem zrozumienia, trudnościami okresu dojrzewania, uzależnieniami, samotnością, a także innymi problemami, których rozwiązanie wymaga odpowiedniego wsparcia, opieki i troski osób dorosłych – nie zawsze jednak tę pomoc otrzymując.

Pamiętajcie, że Wasi wychowawcy, nauczyciele służą Wam pomocą i zawsze możecie się do nich zwrócić, porozmawiać. Przez wzgląd na troskę o Wasze dobro Rzecznik Praw Dziecka zainicjował przedsięwzięcie stanowiące jedną z możliwości odpowiedzi na potrzeby dzieci i młodzieży zmagających się z kryzysem psychicznym – całodobowy Dziecięcy Telefon Zaufania – 800 12 12 12 i dedykowany młodym ludziom czat internetowy prowadzony przez profesjonalnych psychologów. Podejmując kontakt za pośrednictwem tych dwóch kanałów komunikacji możecie uzyskać natychmiastowe wsparcie, podzielić się swoimi przeżyciami i wspólnie ze wspierającą osobą dorosłą zastanowić się nad rozwiązaniem swoich problemów. Wspomniany czat internetowy ma charakter nieodpłatny, nie wymaga również logowania ani instalowania aplikacji. Komunikacja odbywa się na stronie internetowej rzecznika.

Pedagog szkolny Anna Różycka

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Pieczenie pierniczków w młodszym oddziale przedszkolnym.

Piernikowe szaleństwo w młodszym oddziale przedszkolnym w ramach realizacji projektu Piękna Nasza Polska Cała.

Mama Kubusia przepis podała i w maszynie ciasto przygotowała. Powstały piernikowe gwiazdeczki, serduszka, dzwoneczki. Po upieczeniu Przedszkolaki z rozkoszą się pierniczkami delektowały, a następnego dnia przepięknie je udekorowały. I z niecierpliwością na święta czekają.

Tekst i zdjęcia Anna Ćwiek

  „Człowiek jest wielki nie przez to

co posiada, lecz przez to, kim jest:

nie przez to, co ma, lecz przez to,

czym dzieli się z innymi”

                                   Jan Paweł II

We Wrociszewie wielkie serca mamy i z radością pomagamy!

W listopadzie rodzinę z Nowego Kiełbowa oddalonego  zaledwie 25 km od Wrociszewa dotknęła straszna tragedia, wybuch pieca kompletnie zniszczył ich dom, a głowa rodziny w stanie ciężkim trafiła do szpitala i walczy o życie. Los ich nie oszczędzał, to nie pierwsza tragedia, jaka dotknęła rodzinę. Ich córeczka zachorowała na aplazję szpiku kostnego. Poszukiwania dawcy trwały bardzo długo, również w naszej szkole zorganizowany był Dzień Dawcy Szpiku właśnie dla Martusi. Dokładnie rok temu przeszła udaną operację przeszczepu szpiku kostnego i wydawało się, że mogą już trochę odetchnąć. Niespodziewanie zostali bez dachu nad głową. Kiedy rodzice z młodszego oddziału przedszkolnego dowiedzieli się o wielkim nieszczęściu natychmiast podążyli z pomocą. Zainicjowali zbiórkę dla potrzebującej rodziny. W tak szlachetną akcję włączyła się cała społeczność Publicznej Szkoły Podstawowej we Wrociszewie. Dzięki dobroduszności rodziców oraz pracowników PSP we Wrociszewie udało się zebrać dużą kwotę pieniędzy. Dla Martusi i jej siostrzyczki zakupione zostały prezenty, kosz ze słodyczami oraz pluszaki z Gangu Fajniaków. Przedstawiciele rodziców wraz z wychowawcą przedszkolaków spotkali się z potrzebującą  rodziną i  osobiście przekazali prezenty, zebraną kwotę, inne upominki, jabłuszka i soczek oraz kartki świąteczne wykonane przez dzieci z młodszego oddziału przedszkolnego w ramach akcji MEN „Razem na Święta”. Obdarowana rodzina serdecznie podziękowała za  okazaną dobroć i wielkie serce.

Tekst i zdjęcia Anna Ćwiek

   7 grudnia w oddziale przedszkolnym młodszym pojawił się bardzo miły i długo oczekiwany gość. Wszystkie dzieci już od samego rana z wielką niecierpliwością spoglądały na drzwi, nasłuchiwały i dopytywały kiedy wreszcie pojawi się Święty Mikołaj? Kiedy usłyszały dźwięk mikołajowych dzwoneczków i zobaczyły wyczekiwanego gościa dzieci wpadły w zachwyt. Z wielką radością wyrecytowały wierszyk Mikołajowi oraz zatańczyły do piosenki „Świeci gwiazdka”. Oczywiście wszystkie przedszkolaki, pochwaliły się, że są grzeczne. Mikołaj wręczył każdemu dziecku wspaniały prezent. Na twarzach dzieci malowała się wielka radość i przejęcie, a także nadzieja na kolejne spotkanie. Święty Mikołaju bardzo dziękujemy i zapraszamy za rok!

Tekst i zdjęcia Anna Ćwiek

Choć do świąt Bożego Narodzenia pozostało jeszcze kilka dni w starszym oddziale przedszkolnym czuć już "magię świat". Choinka pięknie ustrojona stoi w klasie, listy do św. Mikołaja też już dzieci napisały wierząc, że św. Mikołaj spełni ich najskrytsze marzenia... Jakież było zdziwienie dzieci, gdy tak bardzo oczekiwany Gość przyszedł do nich nie z jednym lecz dwoma workami pełnymi prezentów. Nasuwa się jedna myśl - dzieci były cały rok bardzo grzeczne.

Tekst i zdjęcia Renata Miniewska

25 listopada dzieci z młodszego oddziału przedszkolnego obchodziły Światowy Dzień Pluszowego Misia.  Niestety świętowany był on zupełnie inaczej niż w poprzednich latach. Z powodu pandemii dzieci nie mogły przynieść swojego ulubionego misia i pochwalić się nim, z tego względu rodzice przesłali zdjęcia pluszaków. Tego dnia przedszkolaki otrzymały opaskę z misiem na głowę, poznały historię święta oraz rozpoznawały swojego ulubieńca na laptopie i opowiadały o nim. Zaśpiewały piosenkę o misiu oraz zatańczyły do utworu „Misie dwa”. Wiele trudu i serca włożyły w wykonanie pracy plastycznej - przepięknego Misia. Z wielką radością uczestniczyły w zabawie ze śpiewem w kole podśpiewując „Mam ja misia pluszowego i chcę go dać tobie, by był twoim przyjacielem proszę weź go sobie”. Dzieci brały udział w różnych zabawach ruchowych, quizach, zgadywankach. Był to dzień wypełniony radością i wspólną zmisiowaną  zabawą.

Tekst i zdjęcia Anna Ćwiek

Na co dzień Laura trenuje w Klubie IKA POLAND DOJO w Grójcu, gdzie jest zawodniczką kadry klubu.

Wielokrotnie Laura reprezentowała Polskę na zawodach międzynarodowych jako zawodniczka Kadry Narodowej (Mistrzostwa Świata Malta 2019 r. gdzie zdobyła złoto, Dania Mistrzostwa Europy 2019 r. gdzie zdobyła brązowy medal, Czechy, Słowacja).

Od 10 do 13 września Laura brała udział w II Pucharze Świata WUKF Karate w Szczecinie. Była tam zawodniczką Reprezentacji Polski. Zdobyła trzy medale ( srebrny w kata indywidualnym, srebrny kumite rotation, brązowy kumite indywidualnym).

W dn. 13-14 listopad odbyły się V Mistrzostwa Polski Karate w Kobylnicy, na tych zawodach Laura wywalczyła swój 83 medal, czyli złoto w kumite indywidualnym.

Jesteśmy dumni i trzymamy kciuki za dalsze sukcesy!

     Możliwości, jakie oferuje współczesna technologia są ogromne. Dla dzieci i młodzieży świat w takim wydaniu jest środowiskiem naturalnym. Spędzanie czasu przed ekranem jest często nieodłącznym elementem dnia.. Dla wielu nastolatków relacje z rówieśnikami są niemal wyłącznie wirtualne. W świecie realnym mają coraz większy kłopot z nawiązywaniem znajomości. Medialny przekaz reklamowy staje się codziennością dzisiejszej młodzieży. Buduje przekonanie o wyidealizowanym świecie, który należy doścignąć.    

     Wielu psychologów alarmuje, że czas pandemii pogłębia ten stan, a grupa młodych osób uzależniona od wirtualnej rzeczywistości wydatnie się powiększa. Wśród opisywanych przez specjalistów niebezpieczeństw wiele publikacji skupia się na uzależnieniu od przebywania w sieci (siecioholizm), ale i od gier czy telefonu (fonoholizm). Wskazują na niebezpieczeństwa związane z udostępnianiem swoich danych, informacji prywatnych, zdjęć, a to zwiększa ryzyko padnięcia ofiarą oszustów lub przemocy, w tym przemocy seksualnej. Bardzo niebezpiecznym, choć często przez rodziców niepostrzeganym jako uzależnienie, jest nawyk dopasowywania swojego życia do lansowanych przez internetowych celebrytów stylów. Umiejętności korzystania z dóbr technologicznych są nader użyteczne i należy je kształcić. Tylko gdzie jest granica?Pierwszym sygnałem, który powinien zaniepokoić rodziców jest - tak jak w przypadku wszystkich uzależnień związanych z Internetem - nadmierna ilość czasu spędzanego w sieci i rezygnacja z innych rozrywek. Dziecko reaguje nerwowo na każdą sugestię zmiany nawyków, coraz częściej dochodzi do konfliktów na tym tle. Podczas rozmów obsesyjnie powraca do wątków związanych z obserwowanymi stronami.  

     Cała uwaga młodego człowieka skupiona jest na tej aktywności, która - w jego przekonaniu - przyniesie sukces, powodzenie, życie takie, jak prezentuje konkretny idol. Dzieci zaniedbują obowiązki szkolne, rezygnują z kontaktów towarzyskich w realnym świecie, bo postrzegają je jako stratę czasu, który mogą poświęcić na doskonalenie siebie wedle przyjętego wzorca.     

     Eksperci wskazują, że u podstaw wszystkich wymienionych wyżej zaburzeń jest poczucie braku własnej wartości, niska samoocena, poczucie osamotnienia i negatywne emocje. Szukając wsparcia w wirtualnym świecie, dzieci przyjmują wzorce, które pokazują idealne życie, bez kłopotów i problemów realnego świata, w którym młody człowiek żyje. Nie przyjmują do wiadomości, że idealne ciała celebrytek na zdjęciach publikowanych na portalach są retuszowane i udoskonalane.   

     Skupieni na dążeniu do wymarzonego ideału mają bardzo poważne kłopoty w budowaniu relacji. Tłumią emocje, dążąc do wyznaczonego celu za wszelką cenę. W towarzystwie są nieobecni, wyizolowani, skupieni na utrzymaniu maski, która zasłania przeżywane dramaty.   

   Działania, które mogą zabezpieczyć nasze dzieci przed przeżywaniem podobnych trudności najlepiej rozpocząć bardzo wcześnie już od pierwszym kontaktów z Internetem i telewizją. Wspólne oglądanie i rozmowy o prezentowanych treściach powinny dać dziecku mocno ugruntowane przekonanie, że w wirtualnym świecie jest wiele kłamstwa i trzeba nauczyć się rozróżniać w nim to, co prawdziwe.  

     Jeśli zaś nasze dziecko ma już kłopoty, które nas niepokoją, w pierwszej kolejności trzeba rozpocząć od poradzenia sobie z własnymi emocjami. Krzyk, presja zakazów i nakazów mogą tylko pogorszyć sprawę. Każdy nawyk, przyzwyczajenie, a tym bardziej nałóg, wymagają czasu. Cierpliwie podejmujmy rozmowy na tematy, którymi żyje dziecko. Podejmujmy próby, które umożliwią dziecku zaangażowanie się w relacje w realnym świecie. Chwalmy, wskazujmy na pozytywy w zachowaniu, budujmy zaufanie do siebie. Pamiętajmy jednak, że warto także przyjąć możliwość, że sami nie podołamy, a wtedy najlepszym wyjściem będzie zasięgnięcie pomocy specjalisty. Im wcześniej rozpocznie się terapia, tym lepsze i szybciej dostrzegane będą jej efekty.

Pedagog szkolny Anna Różycka

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Andrzejki w oddziale przedszkolnym starszym.

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Dzień Życzliwości.